دانشجویی که سال آخر دانشکده ی خود را می گذراند به سبب طرحی که انجام داده بود جایزه ی اول را گرفت.

او در برنامه ی خود از 50 نفر خواسته بود تا دادخواستی مبنی بر کنترل سخت یا حذف ماده شیمیایی      "دی هیدروژن مونوکسید" ازسوی دولت را امضا کنند و برای این درخواست خود، این علل را عنوان کرده بود:

-عنصر اصلی باران اسیدی است.

-مقدار زیاد آن باعث عرق کردن زیاد واستفراغ می شود.

-وقتی به حالت گاز در می آید، بسیار سوزاننده است.

-استنشاق تصادفی آن باعث مرگ فرد می شود.

-باعث فرسایش اجسام می شود.

-حتی روی ترمز خودروها اثر منفی می گذارد.

-حتی در تومورهای سرطانی یافت شده است.

از پنجاه نفر، 42 نفر دادخواست را امضا کردند.6نفر به طور کلی علاقه ای نشان ندادند، اما فقط یک نفر می دانست که ماده شیمیایی"دی هیدروژن مونوکسید" در واقع همان آب است!

عنوان طرح این دانشجو این بود: " ما چه قدر زود باوریم " !!